#12 Italië, Vesuvius en Pompeï

Mondragone (regio Campania)

De hele volgende werkweek hebben we door op Duna Club Camping direct aan het strand gestaan. Werken met zeezicht is een droom! En tijdens de pauze wandelen op het strand. Het weer is met 23°C perfect – niet te warm, niet te koud. 🙂
Op dinsdag kwam er zelfs een groente- en fruit verkoper langs met een mini-vrachtwagentje. Voor de boodschappen zijn we ’s avonds met de e-bikes naar de nabijgelegen stad gefietst. Over het algemeen is de omgeving buiten het hoofdseizoen om een beetje verlaten, maar dat heeft ook zijn voordelen. De dieren genieten ook van de rust, want we ontmoetten twee zeer vertrouwende vossen bij een kapelletje in de buurt.

Wandeling op de Vesuvius

Aangezien we op weg naar zuiden sowieso de Vesuvius zouden passeren, wilden we de kans om de vulkaan te beklimmen niet aan ons voorbij laten gaan. We hebben met de app Komoot een wandelroute vanuit Ottaviano gezocht. De klim door het bos en over de donkere vulkanische bodem was heel bijzonder, vooral omdat we nauwelijks een iemand tegenkwamen (slechts twee zwerfhonden). Omdat we in Italië al veel ingestorte gebouwen en slechte paden en wegen hebben gezien, verbaasde het ons niet dat het (ooit mooi aangelegde) wandelpad deels kapot of afgesloten was. Toen we bijna boven aan waren, zagen we in de verte ineens veel mensen rond de krater. In vergelijking met ons waren ze echter niet bezweet en niet uitgerust met wandelstokken of rugzakken. Een man kwam ons tegemoet en vroeg ons naar onze tickets en ons recht om daarboven te mogen zijn. (“Do you have any authorization to be here?”) Het bleek dat het pad vanaf onze kant was gesloten en dat je de krater alleen legaal vanaf de andere kant met een shuttleservice kunt bereiken. De man had waarschijnlijk medelijden met ons omdat we 2,5 uur onderweg waren en we de top, de krater, niet konden zien. Hij bood toen vriendelijk aan om ons door de achteringang van de souvenirwinkel te laten zodat we even naar de krater konden kijken, maar alleen op voorwaarde dat we dezelfde route terug naar beneden namen. We waren blij dat we eindelijk de krater zagen. Uiteindelijk zei de man ons en Lucie zelfs heel vriendelijk tot ziens. 🙂

Pompeï (Regio Campanië)

Na de wandeling op de Vesuvius zijn we naar Pompeii gereden en daar op een camping gelogeerd. We voelden ons niet erg veilig in de omgeving, vooral niet omdat de camping adverteerde met “safe parking”.
De volgende dag hebben we de uitgravingen van Pompeï bezocht. Deze stad werd in het jaar 79 na Christus bij een uitbarsting van de Vesuvius onder een 5 á 6 meter dikke lag as begraven. Men vermoed dat er ongeveer 18.000 inwoners gevlucht zijn en 2000 hebben het niet overleeft. De lichamen van de achtergebleven mensen en dieren waren op het moment van de ramp min of meer “ingebakken”. Toen de stad vele eeuwen later werd herontdekt, werden de holtes die door de overledenen in de as waren achtergelaten, uitgegoten, wat resulteerde in levensechte gipsen figuren die vandaag in Pompeï te zien zijn.
Naast de gipsen figuren waren de goed bewaarde huizen en straten met koets sporen echt indrukwekkend. Hoewel slechts ongeveer 60% van de stad is blootgelegd, hebben we slechts een deel van het enorme gebied gezien. Het is echt uniek om vandaag een oude stad in zo’n goede staat te kunnen zien.

Allerheiligen aan het Lago Sirino (regio Basilicata)

Onderweg verder naar het zuiden merkten we met opluchting dat de hoeveelheid afval in de velden en langs de wegen verder naar het zuiden niet toeneemt, maar wat afneemt. Over het algemeen zijn de wegen in de regio Basilicata in betere staat dan rond Napels. Voor de komende dagen hebben we echt een droomplek gevonden aan het Lago Sirino.

In het weekend van Allerheiligen stond de camperplek helemaal vol met Italiaanse campers die hier aan het meer Allerheiligen met het gezin verbleven. Aangezien bijna alle Italianen die we tot nu toe hebben ontmoet geen woord Engels spreken, is communicatie vaak niet zo eenvoudig… maar met handen en voeten of Google Translate werkt het wel. Op 31 oktober kregen we spookachtig bezoek van vermomde kinderen van de naburige camper. (Gelukkig hadden we nog wat KitKat op voorraad.) Het nabijgelegen bos was kleurrijk verlicht en er was veel te beleven rond het meer. De dagen daarna werd het weer rustiger en waren we meestal de enigen op de camperplek.

Fietstocht naar Lagonegro

In het weekend hebben we geprofiteerd van het feit dat er een fietspad is vanaf het Lago Sirino en hebben we een fietstocht gemaakt naar het naburige stadje Lagonegro. Het fietspad volgt een voormalig spoor en loopt dus ook door tunnels. Onderweg keken we naar een prachtig uitkijkpunt met een enorm kruis op de top en verschillende oude, verlaten gebouwen. Onder andere een oud stationsgebouw waar je het loket, de wachtkamer (met open haard) en de trap naar de nachtverblijven nog kon zien. Interessant was een oude spoorbrug die lange tijd niet is gebruikt omdat deze ernstig was beschadigd door een verschuiving in de tektonische plaat. In het dorp zagen en hoorden we enkele straathonden en veel waakhonden.
Toen we in Lagonegro aankwamen, hadden we behoorlijk wat honger. Helaas was het siësta en waren de meeste winkels en restaurants gesloten. Maar we hadden geluk en vonden na een korte zoektocht een pizzeria die wel open was. 🙂

Trouwens: Lisa del Gioconde, een vrouw die mogelijk op het portret van de Mona Lisa staat, zou begraven zijn in Lagonegro.

De volgende stop…

Aangezien we geen post naar onze camper kunnen laten sturen, hebben we een pakketje met onder andere een nieuwe waterfilter en stoelhoezen vanuit Oostenrijk (met dank aan Vicky’s Mama) via UPS naar Lagonegro laten sturen. We zijn heel benieuwd of hij ook bij het UPS servicepunt aankomt… 🙂